Muziek en Leonardo
Woorden, muziek en schilderijen hebben veel gemeen
Dit filmpje over de muziek terug te vinden in Het Laatste Avondmaal van Leonardo Da Vinci en het verband met woorden, heb ik al een tijdje klaar staan. Maar ik kwam er maar niet toe om het te publiceren. Misschien wou ik nog het boek uitlezen over de betekenis van muziek dat al een tijdje in mijn boekenkast lag te wachten? Was er nog iets te ontdekken? Ik heb nog een beetje gewacht, maar het kwam niet.
Maar je vraagt je nu misschien af wat het verband is tussen muziek en woorden? Woorden en muziek zijn beiden in de kern gewoon klanken of om het in moderne termen te zeggen: vibraties. Wie een beetje kwantumfysica probeert te begrijpen, zal weten dat we omringd zijn met onzichtbare, vibrerende deeltjes. Ik kan je het boek van Frank Verstraete en Céline Broeckaert aanraden: Waarom niemand kwantum begrijpt en iedereen er toch iets zou moeten over weten. In de Renaissance kende men geen kwantumfysica, maar verschillende kunstenaars poogden wel het verband te leggen in hun kunstwerken met muziek, zoals ook de leermeester van Da Vinci Andrea del Verrocchio die muzikale harmonie gebruikte voor een grafmonument voor de familie di Medici. Nu ja, als de wereld zou ontstaan zijn met een Big Bang, dus een explosie (wat soms wordt betwist) en de Bijbel zegt dat alles begint met het woord of logos, dan ligt klank, vibratie misschien inderdaad aan de wieg van onze beschaving.
Klanken, woorden zijn belangrijk. Hoe we iets zeggen en wat we zeggen, bepaalt hoe we ons voelen. Als je ergens binnenkomt waar er zojuist een hevige ruzie is geweest, dan kan je dat soms voelen dat er een ‘geladen’ sfeer heerst. Dat zullen de onzichtbare deeltjes zijn wellicht. Klanken en woorden hebben meer invloed dan we denken.
Het is dan ook verwonderlijk dat we Jezus bijvoorbeeld gebruiken voor iemand die oorspronkelijk in het Hebreeuws Yehoshua of Yeshu heette. De klanken zijn totaal anders. Dat komt zo: Jezus komt van het Latijnse Iesus dat dan weer van het Griekse Iēsous, wat een vertaling is van het Hebreeuwse Yehoshua, Yeshu of later ook Yēšūa, wat verlosser, bevrijder betekent. Natuurlijk ligt het verschil tussen beiden aan de transliteratie. Dit is niet gewoon vertaling, maar het omzetten van woorden van het ene alfabet naar het andere. Letters die klanken vormen die men niet kent, probeert men zo goed mogelijk te benaderen in het eigen alfabet.
Als je echt de klanken van de verschillende namen bij Jezus uitspreekt, dan merk je het verschil tussen al deze namen. Maar is de boodschap ook totaal verschillend.